Historia Starego Domu Polskiego w Jerozolimie sięga czasów sprzed odzyskania przez Polskę niepodległości .

Na początku XX wieku do Jerozolimy przybył pochodzący z Zamojszczyzny kapłan ksiądz Marcin Pinciurek i podjął pracę w Patriarchacie łacińskim .Duchowny natychmiast dostrzegł problemy z którymi musieli zmagać się polscy pielgrzymi. Najbardziej uciążliwy był brak miejsc noclegowych. Ksiądz Kanonik Pinciurek tak wspominał pierwsze lata swojego pobytu w Jerozolimie :

W Ziemi Świętej spędziłem 25 lat ,zawsze nad tym ubolewałem że Polska nie miała żadnego schroniska przy grobie Chrystusa Pana chociaż Polska jest już 1000 lat krajem chrześcijańskim. 

              W  1908 roku ksiądz Marcin Pinciurek kupił Dom w pobliżu bazyliki Grobu Pańskiego. 

Poświęcił go opiece Matki Boskiej Częstochowskiej i udostępnił pielgrzymom którzy w czasie zaborów przybywali licznie do Ziemi Chrystusa. 

Wcześniej takie placówki posiadały w Palestynie również inne kraje europejskie.

Utworzenie podobnego miejsca dla Polaków było koniecznością. Od tamtej pory polscy pątnicy mieli w Jerozolimie zapewnione miejsce noclegowe. Kapłan nie pobierał opłat a Dom utrzymywany był wyłącznie z ofiar darczyńców. 

Prymas kardynał August Hlond w liście adresowanym do księdza Marcina Pinciurka tak pisał:

 "W imieniu tych wszystkich Polaków  pielgrzymujących do Ziemi Świętej którzy w Domu Polskim w Jerozolimie znajdą bezpieczne schronienie i troskliwą opiekę wyrażam przewielebnemu Księdzu Kanonikowi podziękowanie za jego gorliwe i wytrwałe zabiegi podjęte dla stworzenia tego ważnego dla Polski dzieła i za jego bezinteresowne odstąpienie schronienia na rzecz Kościoła polskiego" 

Pod koniec lat 20 ubiegłego wieku Ksiądz Pinciurek rozpoczął poszukiwania swoich następców. 

U kresu życia w akcie notarialnym z dnia 6 listopada 1925 roku sporządzonym przez Konsula Rzeczypospolitej Polskiej w Jerozolimie przekazał w opiekę Stary Dom Polski Księdzu Prymasowi Dowborowi - arcybiskupowi   gnieźnieńsko-poznańskiemu z zaznaczeniem ze Dom ma służyć zawsze dla ubogich pielgrzymów z Polski .

6 czerwca 1930 roku inicjator i założyciel Domu Polskiego Ksiądz Kanonik Marcin Pinciurek odszedł do Pana. Jego ciało pochowano w Jerozolimie na cmentarzu rzymskokatolickim na Syjonie .Wtedy Ksiądz kardynał August Hlond zwrócił się do Zgromadzenia Sióstr Świętej Elżbiety z Prowincji Poznańskiej o objęcie opieką Domu Polskiego w Jerozolimie i przybywających do niego pielgrzymów. Pierwsze siostry przybyły do Jerozolimy 25 marca 1931 roku .Na początku trudno im było przyzwyczaić się do nowych warunków oraz zwyczajów mimo to z wielkim poświęceniem opiekowały się nie tylko pielgrzymami z Polski ale również potrzebującymi mieszkańcami Jerozolimy. 

To właśnie dla nich otworzyły małe ambulatorium które istnieje i służy do dnia dzisiejszego. 

Początkowo sytuacja była bardzo skomplikowana. Siostry pomimo braku środków musiały przywrócić Dom do stanu używalności udało się to niezwykle szybko bo już na Święta Wielkanocne w 1931 roku drzwi Domu Polskiego zostały na nowo otwarte dla polskich pielgrzymów. 

Widząc jednak że Dom Polski jest zbyt mały aby pomieścić coraz liczniej przybywających polskich pielgrzymów rozpoczęto starania o wybudowanie kolejnego Domu , Już w 1934 roku udało się Siostrom Elżbietankom zakupić za zebrane  własnymi tylko siłami kwotę działkę pod budowę Nowego Domu Polskiego jednak projekt budowy został rozpoczęty dopiero w latach II wojny światowej. 

Dzięki pomocy wojska Polskiego a w szczególności dzięki brygadzie Strzelców Karpackich pod dowództwem generała Kopańskiego oraz Księdza Biskupa Gawliny wznowiono prace budowlane i na Boże Narodzenie 1941 roku dokonano poświęcenia nowego Domu Polskiego. Domy Polskie były szczególnie w czasie  drugiej wojny światowej moralną oraz materialną ostoją dla tułaczy. 

Osobny rozdział działalności Sióstr Elżbietanek to powstanie sierocińca na Górze Oliwnej trudna sytuacja dzieci które były wykorzystywane jako tania siła robocza pogłębiła jeszcze sześciodniowa wojna żydowsko-arabska w 1967 roku. 

Siostry Elżbietanki widząc na ulicach bezdomne i głodne opuszczone sieroty zgromadziły najbardziej zaniedbane dzieci i 8 grudnia 1967 roku otwarły sierociniec pod nazwą Dom Pokoju - Home of Peace .Na początku XX wieku rozpoczęto także budowę czwartej placówki Betlejem która również  pełni podobne zadanie .